_{ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΜΥΡΟΦΥΛΛΟΥ}

_{Μυρόφυλλο (Μυρόκοβο)}

_{Είναι κτισμένο στις νότιες πλαγιές του βουνού Χατζή, σε υψόμ. 700 μ., στην αριστερή όχθη του Αχελώου και απέχει από τα Τρίκαλα 85 χλμ. Είναι έδρα της ομώνυμης Κοινότητας και περιλαμβάνει τους συνοικισμούς Μπουρνιάς, Καραβδέικα, Φτέρη, Πύργος, Γκολφάρι, Γλίστρα, Μηλότοπος και Αγ. Γεώργιος, σκορπισμένους στην πλαγιά του βουνού.}

_{Η παλιά ονομασία του χωριού ήταν Μυρόκοβο, μ' αυτήν δε αναφέρεται στο χρυσόβουλο του 1336 του αυτοκράτορα του Βυζαντίου Ανδρόνικου Γ΄ Παλαιολόγου (1328-1341). Το 1682 ο κωδικογράφος ιερέας Νικόλαος από το Μυρόκοβο έγραψε στον χειρόγραφο κώδικα 167 της Εμπορικής Σχολής της Χάλκης, τώρα κώδικα των Βρυξελλών (ΙΙ 2406 της Βελγικής Βιβλιοθήκης Albert I), στο μεν πρώτο μέρος 145 επιστολές του Ευγένιου Γιαννούλη του Αιτωλού μερικών από τις οποίες παραλήπτης ήταν ο ίδιος, στο δε δεύτερο μέρος 130 επιστολές άλλων λογίων της εποχής του μεταξύ δε των τελευταίων δύο επιστολές του 1617 παραλήπτης των οποίων ήταν ο δάσκαλος Μάξιμος ο Πελοποννήσιος που ζούσε στα τέλη της δεύτερης δεκαετίας του 17ου αι. στο Μυρόκοβο. Μυροκοβίτης ήταν και ο ιερέας της μητρόπολης Τρίκκης Χριστόδουλος προς τον οποίο απήυθυνε επιστολή ο Ευγένιος Γιαννούλης ο Αιτωλός. Μυροκοβίτης ήταν ίσως και ο λόγιος και διδάσκαλος Αθανάσιος Λιοντάρης (ΙΖ΄ αι.).}

_{Τον Ιούλιο του 1806 ή του Μάη του 1807 στο βουνό Αλαμάνος του Μυρόφυλλου ο Κατσαντώνης με τα παλικάρια του σκότωσε τον επικεφαλής των Τουρκαλβανών του Αλή πασά Βελή Γκέκα. Στις 20 Σεπτεμβρίου 1820 κατά την απογραφή του Αλή πασά στο βιλαέτι της Τρίκκης και Σταγών, το Μυρόφυλλο ήταν το μεγαλύτερο χωριό της περιοχής και είχε 40 σπίτια. Το 1821 φιλοξένησε τους πρόσφυγες μετά τις μάχες στο Ανατολικό Ασπροπόταμο με κυριότερη αυτή της Πόρτας.}

_{Στις 30 Ιουλίου 1821 έγινε στο βουνό Αλαμάνος του Μυρόφυλλου μάχη μεταξύ του Νικολού Στουρνάρη και του πασά Σούλτζε Κόρτζια που το 1823 κατέστρεψε όλο το Ασπροπόταμο μαζί με το Μυρόφυλλο στο οποίο είχαν καταφύγει οι πρόσφυγες των χωριών του Ανατολικού Ασπροπόταμου μετά την ήττα των οπλαρχηγών Νικολού Στουρνάρη, Χριστοδούλου Χατζηπέτρου, Γρηγόρη Λιακατά και Νάσου Μάνταλου. Στις 15-2-1944 έγινε στο Μυρόφυλλο σύσκεψη μεταξύ ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και ΕΔΕΣ, ΕΚΚΑ. Το 1963 το χωριό καταστράφηκε από κατολίσθηση και την 1/5/1967 από σεισμό.}

_{ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ}

_{Ι.Μ. ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ. Βρίσκεται νότια του χωριού, πάνω από την αριστερή όχθη του Αχελώου, στον ομώνυμο συνοικισμό της Κοινότητας Μυροφύλλου. Το μοναστήρι περιβάλλεται από ψηλό μανδρότοιχο, τα κελιά του όμως είναι ερειπωμένα. Η είσοδός του βρίσκεται προς Δ. και προστατεύεται από ένα τριόροφο πύργο δεξιά της. Πάνω δεξιά στην πέτρα της βάσης του ανακουφιστικού τόξου της εισόδου είναι σκαλισμένη η επιγραφή: «1828 + π(α)π(α)κ(ο)σμ(άς)» και πάνω αριστερά: «1828 + Μ(υ)ρ(ο)κ(ο)β(ο)».}

_{Αμέσως μετά την είσοδο αριστερά μας, υψώνεται η μονόχωρη, τρουλλαία, τρίκογχη εκκλησία της Παναγίας, που κτίστηκε το 1614 καθώς υποδηλώνουν οι χαραγμένες στην εξωτερική πλευρά της νότια κόγχης της εκατέρωθεν σταυρού χρονολογίες από Χριστού και από κτίσεως κόσμου «1614+ΖΡΚΒ» (7122-5508=1614). Η εκκλησία χτίστηκε στη θέση ενός εξωκκλησιού της Γέννησης του Χριστού και κάηκε το 1823. Από την πυρκαγιά γλίτωσαν μερικές από τις τοιχογραφίες της. Οι Τοιχογραφίες του ναού της Παναγίας είναι πιο αξιόλογες από αυτές του καθολικού της μονής,του Αγίου Γεωργίου.}

_{Πάνω από τον νάρθηκα της εκκλησίας βρίσκεται το παρεκκλήσι των Ταξιαρχών που κτίστηκε το 1738. Στο νάρθηκα του ναού ανάμεσα στην Παναγία και τον αρχάγγελο Μιχαήλ που κρατεί δίστομη ρομφαία εικονίζεται ο δικέφαλος αετός. Η βόρεια πλευρά της εκκλησίας είναι πλακοσκέπαστη και η νότια κεραμοσκέπαστη. Προς Α. της εκκλησίας της Παναγίας βρίσκεται το σταυροειδές, εγγεγραμμένο καθολικό του μοναστηριού με κιονοστήρικτο εξωνάρθηκα, προς Β. του οποίου και του κυρίως ναού υπάρχουν δύο κελλιά. Το καθολικό καλύπτεται με δίρριχτη πλακοσκέπαστη στέγη που προς Α. και Δ. καταλήγει σε μισό κεντρί. Σύμφωνα με μια επιγραφή χαραγμένη στο αριστερό άκρο του πάνω από την είσοδό του ανακουφιστικού τόξου, κτίστηκε το 1836. «1836 | Απρηλήου 1 | Μ(υ)Ρ(ο)Κ(ο)Β(ο)».}

_{Την ίδια χρονολογία βρίσκουμε και στην εξωτερική πλευρά της ημικυκλικής κόγχης του αγίου Βήματος. Ο επισκέπτης εύκολα αντιλαμβάνεται τον αμυντικό χαρακτήρα της μονής. Η διαρρύθμιση του εσωτερικού χώρου, τα ψηλά και ισχυρά τείχη, οι πολεμίστρες, τα καταφύγια, οι υπόγειες στοές εξασφάλιζαν προστασία στους μοναχούς και στους φιλοξενούμενους του μοναστηριού. Το 1822 διέμεναν στο μοναστήρι για ασφάλεια, οι πολυπληθείς οικογένειες των Αρματολών Χατζηπετραίων και Στουρναραίων. Το μοναστήρι καταστράφηκε το 1823 από τον Σούλτζε Κόρτζια και ξανακτίστηκε.}

Περισσότερες πληροφορίες στην ενότητα το Μοναστήρι  παρακάτω

_{Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ.Βρίσκεται στο κέντρο του χωριού και κτίστηκε το 1857. Στο τέμπλο υπάρχει εικόνα του Αγίου Γεωργίου του αψιθ (=1719) και εικόνα του Αγίου Δημητρίου του Σαμαριναίου αγιογράφου Αθανάσιου της 20ης Ιουνίου 1882}

_{ΤΑ ΠΕΤΡΙΝΑ ΑΡΧΟΝΤΙΚΑ.}

 To πατρικό μου σπίτι(Γρηγ.Καγκιούζη) στον Μπουρνιά

Η ΕΦΑΡΜΟΣΘΕΙΣΑ ΤΑΚΤΙΚΗ ΤΟΥ ΚΟΚΙΝΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΣΤΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΟΥΜΕΝΑ ΚΡΑΤΗ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΟΥ ΒΠΠ

Σεπτέμβριος 1939.Η Πολωνία δέχεται επίθεση της Ναζιστικής Γερμανίας από κοινού με τον Κόκκινο Στρατό (ΚΣ) της Κομμουνιστικής Ρωσίας.Ο Πολωνικός Στρατός μετά από ηρωικό αγώνα συνθηκολογεί και παραδίδεται.Η Σταλινική ηγεσία,προκειμένου να εκμηδενίσει κάθε εστία πατριωτικής εξέγερσης από την αντικομμουνιστική Πολωνία, διέταξε την εκτέλεση πάνω από 20.000 Αξιωματικών,σχεδόν το σύνολο του Πολωνικού Στρατού.Κατά την προέλαση των Γερμανικών Στρατευμάτων στο Ρωσικό έδαφος το 1941 ανακαλύφθηκαν οι ομαδικοί τάφοι στο δάσος του Κατύν.

Πέντε χρόνια αργότερα:

Αύγουστος1944.Οι Γερμανικές δυνάμεις αφού απέτυχαν να καταλάβουν τη Μόσχα υποχωρούν σε όλο το μήκος του Ανατ.μετώπου και ο ΚΣ βρίσκεται προ των πυλών της Βαρσοβίας,στην Ανατ.όχθη του Βιστούλα ποτ.Το Πολωνικό πατριωτικό κίνημα αντίστασης κατά του Ναζισμού,(ανάλογο τουΕλληνικού ΕΔΕΣ),έδωσε εντολή γενικής εξέγερσης στη Βαρσοβία προκειμένου να την απελευθερώσουν οι ίδιοι οι Πολωνοί, πριν από τους Σοβιετικούς.Οι Γερμανοί απάντησαν με ιδιαίτερη σκληρότητα. Ισοπέδωσαν κυριολεκτικά την Βαρσοβία.Ο ΚΣ στην αντίπερα όχθη παρακολουθούσε περιχαρής την εξόντωση της αντικομμουνιστικής Πολωνίας εφαρμόζοντας την εντολή του Στάλιν να εξοντώνονται τα αντικομμουνιστικά κινήματα για να μη υπάρχει αντίδραση στην εγκαθίδρυση του Κομμουνιστικού καθεστώτος.

Ανάλογη τακτική εφήρμοσε η Σταλινική Ρωσία και στην Ελλάδα την περίοδο της Ναζιστικής κατοχής 1941-44.

Ο ΕΛΑΣ,το στρατιωτικό σκέλος του Κομμουνιστοκρατούμενου ΕΑΜ,απαγόρευσε σε κάθε άλλη πατριωτική αντικομμουνιστική οργάνωση να πολεμήσει κατά του κατακτητού.Διέλυσε όλες τις αντικομμουνιστικές οργανώσεις, ΕΔΕΣ(Ν.Ζέρβας) 5/42ΣΕ(Ψαρρός),ΠΑΟ,Κωστόπουλου-Σαράφη κ.α ,κατάσφαξε τους πατριώτες μαχητές και διακήρυξε ότι όποιος δεν είναι με τον ΕΛΑΣ θεωρείται προδότης και θα εκτελείται αμέσως.Σαφής πρόθεσή του να ξεκαθαρίσει το μεταπελευθερωτικό πεδίο για επιβολή του Κομμουν. καθεστώτος.

Έτσι,όταν τον Οκτ.του του 1943 ο ΕΔΕΣ εδέχετο την Γερμανική επίθεση και υποχωρούσε προς Θεοδώριανα -Νεράιδα,ζήτησε την βοήθεια του ευρισκόμενου στην διπλανή Μεσοχώρα ΕΛΑΣ (Βελουχιώτης) ο οποίος με κυνισμό του απάντησε “ότι εχθρός μου είσαι εσύ και όχι οι Γερμανοί”.

Ο Δκτης του 5/42ΣΕ Σχης Δημ.Ψαρρός αφού ο ΕΛΑΣ διέλυσε δύο φορές το Σύνταγμα την τρίτη κατάσφαξε τον ίδιο και 300 μαχητές του (17 Απρ.1944).

Και φθάσαμε στον Δεκέμβριο του 1944.ΟΙ Γερμανοί κατακτητές από τον Σεπ.του 44 αποχωρούν από την Ελλάδα ανενόχλητοι από τον ΕΛΑΣ που είχε σοβαρότερη αποστολή να εκτελέσει.Την κατάληψη της εξουσίας.Η εξόριστη Ελλην.κυβέρνηση ενισχυμένη με Κομμουνιστάς Υπουργούς στις 18 Οκτ.1944 επιστρέφει στην Αθήνα.Συμφωνείται στις 26 Σεπτ.1944 στην Καζέρτα της Ιταλίας ,με υπογραφή ΕΛΑΣ και ΕΔΕΣ η αποστράτευση όλων των ανταρτικών ομάδων και η συγκρότηση του Ελλ.Στρατού με την βοήθεια των συμμάχων Βρετανών.Στις 27 Νοε.1944 το ΚΚΕ μεταβάλλει στάση,αρνείται την αποστράτευση του ΕΛΑΣ και αποσύρει τους Υπουργούς από την Κυβέρνηση.Ταυτόχρονα προσανατολίζει τις δυνάμεις του για δυναμική κατάληψη της Αθήνας.Προαναγγέλει συλλαλητήριο στην πλατεία Συντάγματος για τις 3 Δεκ.1944.Η Κυβέρνηση το απαγορεύει.Το ΚΚΕ την αγνοεί και κινητοποιεί πλήθος διαδηλωτών.Επακολούθησαν βιαιοπραγίες μεταξύ διαδηλωτών και Αστυνομίας με αποτέλεσμα να υπάρχουν νεκροί και τραυματίες.Την επομένη 4 Δεκ. 44 ο ΕΛΑΣ εφαρμόζει το σχέδιο καταλήψεως της Αθήνας.Όλα τα Αστ.τμήματα πλην ελαχίστων γύρω από την Ομόνοια κατελήφθησαν και κατεσφάγησαν οι αστυνομικοί.Η Κυβέρνηση έγκλειστη στην Μ.Βρεττάνια.Η μόνη ελεύθερη περιοχή ήταν το Στρατόπεδο του Γουδή όπου στρατοπέδευε η ΙΙΙ Ορεινή Ταξχια Ρίμινι και το Σύντ.Χωροφυλακής Μακρυγιάννη.

Η Ελλάς ήταν έτοιμη να παραδοθεί στα χέρια των Κομμουνιστών και να ακολουθήσει την τύχη των λοιπών Βαλκανικών χωρών και της Ανατ.Ευρώπης.Η Σύμμαχος Αγγλία συνέχιζε τον αγώνα κατά του Ναζισμού στα μέτωπα της Δυτ.Ευρώπης και απαγοητευμένη από την εξέλιξη στην Ελλάδα ετοιμαζόταν να την αφήσει στην τύχη της.Ευτυχώς η θαρραλέα στάση του Διοικητού της ΙΙΙ Ορειν.Ταξχιας Στρατηγού Θρ.Τσακαλώτου που απευθυνόμενος στον Βρεττανό Στρατηγό του έκανε σαφές “΄οτι δεν θα εγκαταλείψει τους ηρωικούς μαχητές του που διέπρεψαν στα πεδία των μαχών κατά του άξονα να γίνουν θύματα των Ελλήνων Κομμουνιστών.Θα πολεμήσει να μείνει η Ελλάδα όρθια.”Η στάση του μετέβαλε την απόφαση των Βραττανών.Επακολούθησαν τα τραγικά γεγονότα του Δεκεμβρίου.Η Αθήνα ισοπεδώθηκε.Οικογένειες ξεκληρίστηκαν.Ο ΕΛΑΣ παίρνοντας χιλιάδες ομήρους υποχώρησε προς Λαμία-Τρίκαλα.Τελικά συνθηκολόγησε υπογράφοντας την Συμφωνία της Βάρκιζας για αφοπλισμό.Αυτή δεν ήταν αρκετή για να γεφυρώσει το χάσμα.Το ΚΚΕ υπέγραψε με την σκέψη της προσωρινής ανάπαυλας και προετοίμασε την επόμενη αιματοχυσία του 1946-49.

Η Ελλάς χάριν στα ηρωικά τέκνα της ΙΙΙ Ορειν.Ταξχιας και της Σχολής Χωρκής Μακρυγιάννη στάθηκε όρθια και παρέμεινε στον ελεύθερο κόσμο.Τιμή και δόξα στους ηρωικούς νεκρούς.Ευτυχώς που το πείραμα του Κομμουνισμού που εφαρμόστηκε σε 15 χώρες και διήρκησε 70 χρόνια διαλύθηκε και δεν μπορεί να μετεξελιχθεί σε κάτι άλλο.Νικήθηκε από την Δημοκρατία χωρίς πόλεμο.

ΤΑΚΤΚΗ ΚΚΕ ΡΩΣΙΑΣ

                    ΝΑΖΙΣΜΟΣ-ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ

                               KΑΓΚΙΟΥΖΗΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ

                                    Αντιστράτηγος ε.α

Ο Ναζισμός και ο Κομμουνισμός είναι ιδεολογίες που εδράζονται πάνω στην ωμή βία για να επικρατήσουν στους λαούς και να αναρριχηθούν στην εξουσία.Σε καμία χώρα δεν επιβλήθηκαν με δημοκρατικούς θεσμούς και όπου επιβλήθηκαν έπνιξαν κάθε αντίδραση και οδήγησαν τους λαούς των στην ανελευθερία και την εξαθλίωση.

Βαρύνονται με φρικιαστικά εγκλήματα,εκτελέσεις,φυλακίσεις,

καταναγκαστικά έργα σε εκατομμύρια ανθρώπων.

Και ενώ η ιστορία του Ναζισμού-Κομμουνισμού είναι γραμμένη με το αίμα εκατομυρίων θυμάτων η ανθρωπότητα σήμερα δεν βάζει στην ίδια ζυγαριά τα θύματα!.

Λες και το μαχαίρι που κατέσφαζε το θύμα πονούσε λιγότερο αν το κρατούσε χέρι Κομμουνιστή από το χέρι του Ναζιστή(άν και οι τελευταίοι προτιμούσαν πιό ανώδυνο τρόπο,τον τυφεκισμό).

Γιατί άραγε αυτή η διαφορά ενώ το αποτέλεσμα είναι η ίδια ωμή βία;

Σκόπιμα ή από άγνοια της Ιστορίας γίνεται η διαφοροποίηση;

Γιατί αντιμετωπίζεται με επιείκια ο Κομμουνισμός που έχει Ιστορία ενός αιώνα και έχει καταστρέψει πάνω από ένα(1) δισεκατομμύριο ανθρώπινες ψυχές ενώ ο Ναζισμός έχει Ιστορία δύο δεκαετιών και πολύ λιγότερα θύματα;

Οι λόγοι κατά την γνώμη μου είναι αρκετοί.Να απαριθμήσω ορισμένους:

Ο Κομμουνισμός στηρίχθηκε πάνω σε ωραίες ιστορίες που υπόσχονταν στους εξαθλιωμένους λαούς παραδείσους και για να καταλάβουν την εξουσία προέτασσαν την επαναστατική βία εξοντώνοντας κάθε αντιδραστική φωνή.Πίστευαν ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα.

Ο Ναζισμός επικράτησε και αυτός με βίαια μέσα,βαρύνεται με ειδεχθή εγκλήματα παγκόσμιας έκτασης και πρωτοφανούς αγριότητας οδηγώντας την ανθρωπότητα σε παγκόσμιο πόλεμο και καταστρέφοντας τις ίδιες τις χώρες τους.Γι΄αυτό είναι πιό μισητός από τον Κομμουνισμό.

Η Σοβιετική Ένωση,μητέρα του παγκόσμιου Κομμουνισμού,κατά τον Β΄ΠΠ ήταν σύμμαχος των Δυτικών Δημοκρατιών που πολεμούσαν τον Ναζισμό και συνέβαλε αποφασιστικά στη νίκη.Έτσι ο Κομμουνισμός εξαργύρωσε το εγκληματικό παρελθόν του.

Μετά την ήττα του Ναζισμού συγκροτήθηκε Διεθνές Δικαστήριο που δίκασε τα εγκλήματα του Ναζισμού και η ανθρωπότητα έγινε γνώστης των ειδεχθών εγκλημάτων ενώ κάτι τέτοιο δεν έγινε για τα πολλαπλάσια εγκλήματα του Κομμουνισμού!.Στη σύνοδο της Εσθονίας (23/8/2017) μόνο 8 από τις πρώην Κομμουνιστικές χώρες που έζησαν στο πετσί τους την κομμουνιστική βία ζήτησαν την σύγκληση Διεθνούς Δικαστηρίου για την καταδίκη των εγκλημάτων του Κομμουνισμού.Οι λοιποί Ευρωπαίοι εσιώπησαν ενώ η Ελλάς δεν καταδέχθηκε να συμμετάσχει παρά τα χιλιάδες θύματα στην πρόσφατη ιστορία της!.

Μετά τον Β΄ΠΠ η αριστερή διανόηση κυριάρχησε στις Πανεπιστημιακές κοινότητες και κανένας δεν δίδασκε την μοχθηρή ιστορία του Κομμουνισμού.

Η διαφορά μεταξύ εγκλημάτων του Ναζισμού και του Κομμουνισμού είναι ότι ο Κομμουνισμός διέπρατε εγκλήματα κατά του ίδιου του λαού του που ελάχιστα συγκινούσε τους άλλους λαούς ενώ ο Ναζισμός τα διέπραττε σε βάρος άλλων λαών (ολοκάυτωμα).

Επίσης ουσιώδης διαφορά είναι ότι μετά την συντριβή του Ναζισμού η μεταπολεμική Γερμανία καταδίκασε τον Ναζισμό ,ζήτησε συγγνώμη για τα θύματα και κατέβαλε προσπάθεια να επανορθώσει.

Οι Ρώσσοι δεν μίλησαν ποτέ για τις φρικαλεότητες του Λένιν-Στάλιν.

Η Κίνα λάτρεψε και εξακολουθεί να λατρεύει τον Μάο.

Ας μιλήσουν και ας αποκαλύψουν στην ανθρωπότητα τα εγκλήματά τους (Κίνα 70 εκατ.-Ρωσία 20 εκατ.+5 εκατ.Ουκρανοί-Καμπότση 1/3 του πληθυσμού της........) και τότε να εκτιμήσουμε “που γυρίζει η πλάστιγγα”.

Σήμερα η αριστερή διανόηση διακηρύσσει ότι ο τελευταίος “καλός πόλεμος” ήταν ο Β΄ΠΠ που ο Κομμουνισμός πολέμησε τον Ναζισμό ενώ οι πόλεμοι κατά του Κομμουνισμού (Βιετνάμ-Κορέα ) είναι ανήθικοι !.

Αρνούνται οι αριστεροί να καταδικάσουν τα Κομμουνιστικά εγκλήματα και περιορίζονται σε συγκαλυμμένη καταδίκη του Σταλινισμού (επιρρίπτοντας αυτά στον Στάλιν και όχι στον Κομμουνισμό) ενώ καταφέρονται σφοδρά και δικαίως κατά του Ναζισμού (και όχι κατά του Χιτλερισμού)!.

Στην Ελλάδα,η αριστερή διανόηση,με την ένοχη απραξία των μεταπολεμικών κυβερνήσεων,κυριάρχησε στους Πανεπιστημιακούς χώρους,ηρωοποίησε μόνο την Κομμουνιστική αντίσταση κατά του Ναζισμού,αποσιώπησε τα ειδεχθή εγκλήματα του ΕΛΑΣ-ΔΣΕ και βάφτισε την βοήθεια των Συμμάχων να κρατηθεί η Ελλάς στην Δημοκρατική Δύση ως φασιστική επέμβαση στη χώρα μας.

Έτσι διαπαιδαγωγήθηκαν γενεές εκπαιδευτικών που αγνοούν ή αποσιωπούν τα Κομμουνιστικά εγκλήματα και αποκαλούν κάθε προσπάθεια ανάδειξής των ότι προέρχεται από φασίστες,Νεοναζιστές και όψιμους αναθεωρητές της Ιστορίας.

Τα θύματα της Ναζιστικής και Κομμουνιστικής θηριωδίας ζητούν δικαίωση και αυτή δεν θα την βρούν αν η Ιστορία συνεχίζει να αγνοεί την αιματοβαμένη πορεία των εκτελεστών τους.

                                   ΜΥΡΟΦΥΛΛΟ 1948

                                   (Ο μοιραίος Μάης)

                                          Στέλιος Καγκιούζης

                                           Αντιστράτηγος ε.α

Ο Μάης του 1948 δεν ήταν σαν τους άλλους που γνώρισε ο τόπος μας.

Δεν είχε τη χαρά της Άνοιξης και το χαμόγελο της ελπίδας.

Έφερε μαζί του το φόβο του θανάτου της εμφύλιας σύρραξης που άρχισε από το 1946 και βρίσκονταν στο αποκορύφωμά της.

Οι κάτοικοι της υπαίθρου υπέφεραν από τις συνεχείς επιδρομές των ομάδων του λεγόμενου “Δημοκρατικού Στρατού”,τους Αντάρτες ,όπως ήταν γνωστοί στον τόπο μας.

Λεηλατούσαν το βιό,επιστράτευαν βίαια αγόρια και κορίτσια και καταδίωκαν όσους δεν ταυτίζονταν με τους σκοπούς και επιδιώξεις του ΚΚΕ.

Οι δυστυχείς κάτοικοι, για να περισώσουν ότι μπορούσαν, μετέφεραν σε σπηλιές και άλλες κρυψώνες τρόφιμα και ιματισμό πριν καταλήξουν λεία των Ανταρτών.

Τα υποψήφια θύματα που είχε προδιαγράψει το ΚΚΕ από τον εμφύλιο των Ανταρτικών Ομάδων 1943-44 (ΕΛΑΣ-ΕΔΕΣ) κατέφευγαν για να επιζήσουν στις σπηλιές,σε καλύβες μέσα στο δάσος και σε καλομποκιές.

Είχα την ατυχία να ζήσω ,μικρό παιδί 6 ετών,το δράμα των ημερών εκείνων που σημάδεψαν τη ζωή μου.Ο πατέρας μου,ένας φιλήσυχος οικογενειάρχης,όπως όλοι τους στο χωριό,δεν γνώριζε από Μαρξισμό,Κομμουνισμό,Φασισμό, Καπιταλισμό.Γνώριζε όμως από Ανθρωπισμό.Διέσωσε ένα 20χρονο παιδί που διέφυγε της σφαγής που έγινε στο χωριό από τους Αντάρτες του ΕΛΑΣ τον Ιαν.του 1944 ,το απέκρυψε στο σπίτι μας και το προώθησε, με άμεσο κίνδυνο της ζωής του, στην οικογένειά του.

Αυτό στοίχισε την συνεχή καταδίωξη από τους Αντάρτες και την αγωνία της επιβίωσής μας κατά την διάρκεια του εμφυλίου 1946-49.

Κάθε φορά που πλησίαζαν Αντάρτες στο χωριό γινόμασταν τρόφιμοι των σπηλιών ώσπου να περάσει η μπόρα.

Ηχεί ακόμα στα αυτιά μου η συγκλονιστική φωνή .”Φύγετε.Έρχονται Αντάρτες”

Η είδηση μεταδίδονταν αμέσως σε όλο το χωριό.Οι κάτοικοι πανικόβλητοι έτρεχαν να περάσουν την γέφυρα Κονδύλη πριν καταληφθεί από τους Αντάρτες και εγκλωβιστούν.

Τον Μάη του 1948 ο εμφύλιος βρισκόταν στο αποκορύφωμα της εξέλιξής του.

Ο “Δημοκρατικός Στρατός”αιμοραγούσε,έπασχε από λειψανδρεία,δεν προσήρχοντο πλέον νέοι στις τάξεις του και στέρεψαν οι πηγές ανεφοδιασμού του.

Έτσι απεφάσισε την βίαιη στρατολόγηση ανδρών και γυναικών με αιφνιδιαστικές κινήσεις σε κωμοπόλεις και χωριά προς υφαρπαγή τροφίμων και στρατολόγηση.

Στην περιοχή Αγράφων-Τζουμέρκων δρούσαν 800-1000 άνδρες του “Δημοκρατικού Στρατού” που με επιδρομές τρομοκρατούσαν τους κατοίκους.

Ο “Εθνικός Στρατός” , εφαρμόζοντας γενικό σχέδιο ,επιχειρούσε με τις μάχιμες δυνάμεις στους ορεινούς όγκους τον εγκλωβισμό των ανταρτών και στη συνέχεια εγκαθιστούσε Τάγματα Εθνοφυλακής που ήταν υπεύθυνα για την προστασία των χωριών.

Στα χωριά της περιοχής μας τον Μάη του 1948 ήταν εγκαταστημένο το 8ο Τάγμα Εθνοφυλακής με έδρα το Τετράκωμο(Ταμπούρια).

Το Τάγμα οργάνωσε δίκτυο εγκαίρου προειδοποιήσεως σε περίπτωση προσεγγίσεως Ανταρτικών ομάδων στα χωριά ευθύνης του.

Υπεύθυνο τομεάρχη για το Μυρόφυλλο και τα χωριά Πολυνέρι,Βαλκάνο,Καληκώμη, όρισε το Τάγμα τον πρώην χωροφύλακα και Γραμματέα της Κοινότητας,αείμνηστο Απόστολο Καγκιούζη.

Ήταν ο μόνος από τις ηγετικές μορφές της περιόδου αυτής που μετά την απελευθέρωση παρέμεινε στη θέση του.Οι υπόλοιποι όπως οι αείμνηστοι, Παπανικολάου Δημήήτριος

(δάσκαλος),Παπαγεωργίου Αθανασιος(γιατρός) και Ράπτης Αθανάσιος(δάσκαλος),που προστάτεψαν το χωριό κατά τον εμφύλιο των Ανταρτικών Ομάδων (ΕΛΑΣ-ΕΔΕΣ) 1943-44 μετεκόμισαν σε ασφαλή αστικά κέντρα.

Στις 8 Μαΐου 1948 το σύστημα προειδοποιήσεως δεν λειτούργησε αποτελεσματικά.

Ομάδα Ανταρτών από την περιοχή Ανθηρού, ακολουθώντας τα παρόχθια μονοπάτια του Αχελώου, προσέγγισε το χωριό με σκοπό την αιφνιδιαστική κατάληψη της Γέφυρας. Γενόμενη αντιληπτή όταν πλησίαζαν πλέον το χωριό δόθηκε το σύνθημα. “Φύγετε...Έρχονται Αντάρτες”.Επακολούθησε πανικός.Ένας ολόκληρος συρφετός από άνδρες,γυναίκες,παιδιά και ζώα κινούνται προς τη γέφυρα και συνωθούνται για να περάσουν στην απέναντι όχθη του Αχελώου,όπου ήταν το Τάγμα Εθνοφυλακής.

Μανάδες φωνάζουν τα παιδιά να τρέξουν,άνδρες τρέχουν να οδηγήσουν τα ζώα στη γέφυρα,κλάματα μικρών παιδιών,σκηνικό εξόδου Μεσολογγίου.

Αυτό γίνεται ακόμα τραγικότερο όταν οι αντάρτες φθάνοντας στη Αγία Παρασκευή ρίχνουν εκφοβιστικές βολές προς τη γέφυρα.

Το βράδυ βρίσκει σχεδόν όλους τους κατοίκους του χωριού στοιβαγμένους στη εκκλησία του Τετρακώμου.

Οι Αντάρτες κατέλαβαν το ύψωμα Αμβροσία και τη γέφυρα Κονδύλη όπου εγκατέστησαν φυλάκεια.Συνέλαβαν και κράτησαν ομήρους τους συγχωριανούς μας Κων/νο Ράπτη,σύνδεσμος Μυροφύλλου-Τάγματος,και τον Χρήστο Καραούλη από το Μελογόζι.

Ο Διοικητής του Τάγματος καταλογίζει ευθύνες για τον αιφνιδιασμό στον υπεύθυνο του τομέα Απόστ. Καγκιούζη και απειλεί να τον κρεμάσει στη γέφυρα.

Το Τάγμα μετά από εκτίμηση της κατάστασης ενεργεί συντονισμένη επίθεση από Κάψαλα-Προφ.Ηλίας Γλύστρας -Αμβροσία και μετωπική από Τζουμανικέϊκα-Γέφ.Κονδύλη.

Οι Αντάρτες αναγκάστηκαν σε υποχώρηση αφήνοντας ελεύθερους τους ομήρους και εγκαταλείποντας ένα τραυματία αντάρτη.

Οι κάτοικοι δεν επέστρεψαν πίσω στο χωριό.Έμειναν για 50 μέρες περίπου στην προστασία και ασφάλεια του Τάγματος στην εκκλησία του Τετρακώμου και στην συνέχεια υποχρεώθηκαν να πάρουν το δρόμο της εσωτερικής προσφυγιάς,

Μεταφέρθηκαν σε ασφαλή αστικά κέντρα χαρακτηριζόμενοι ως Ανταρτόπληκτοι διαμένοντες στη περίμετρο των πόλεων σε πρόχειρα παραπήγματα ή σκηνές και συντηρούμενοι από την Αμερικανική βοήθεια (UNRA).

Η πείνα και η εξαθλίωση παυ μάστιζε τα αστικά κέντρα κατά την Γερμανική κατοχή μαστίζει τώρα τους δύστυχους κατοίκους της ερειπωμένης υπαίθρου.

Οι πόλεις που φιλοξένησαν το μεγαλύτερο ποσοστό των χωριανών ήταν η Άρτα,τα Τρίκαλα και ο Βόλος, εκεί που σήμερα είναι οι οικισμοί των Αποδήμων Μυροφυλλιτών.

Ο Εμφύλιος σπαραγμός μετά από ένα χρόνο θα λάβει τέλος(Αυγ.1949).

Οι πληγές που άφησε πίσω του και οι καταστροφές δεν επουλώνονται.

Όσοι από τους χωριανούς μας γύρισαν πίσω βρήκαν ρημαγμένα σπίτια και άγριο τοπίο.

Ενθυμούμαι όταν την Άνοιξη του 1949 επιστρέψαμε το σπίτι μας ήταν πνιγμένο στα χόρτα και κυνηγούσαμε τους λαγούς με τις πέτρες.

Αυτοί που επέστρεψαν ρίχτηκαν και πάλι στον αγώνα να ξαναστήσουν το σπιτικό τους και να ξαναζήσουν στον τόπο τους.

Το μετεμφυλιακό Κράτος δεν μπόρεσε να βοηθήσει την ερειπωμένη ύπαιθρο.

Η ευχή των γονιών στα παιδιά τους ήταν να φύγουν από το χωριό για να βρούν καλύτερη τύχη.Και τα παιδιά ξενιτεύονταν για να βρούν εργασία να ζήσουν και να βοηθήσουν την οικογένεια που άφησαν πίσω.

Τα μεγαλύτερα αδέλφια βοηθούσαν τα μικρότερα να αναζητούσαν κι αυτά καλύτερη τύχη.

Το χωριό μίκρυνε και η ξενητειά κρατούσε πια μόνιμα τα νειάτα στην αγκαλιά της.

Ήταν το πρώτο κύμα φυγής που ξεκίνησε από τον μοιραίο Μάη του 1948.

Επακολούθησε το δεύτερο της δεκαετίας του 1960 με το μεγάλο μεταναστευτικό ρεύμα προς την Γερμανία.

Το χωριό αποστεώθηκε.Έφυγε η ικμάδα του χωριού,τα νειάτα.Έμειναν πίσω αυτοί που έγραψαν την ματωμένη ιστορία της δεκαετίας του 1940.

Αυτές οι ψυχές που δημιούργησαν το έπος του 40,γνώρισαν τον άθλο της εθνικής Αντίστασης 41-42,βίωσαν την εθνική προδοσία του 43-44,μέθυσαν από την χαρά της νίκης του 44-45,γέμισαν με ελπίδες για το αύριο το 45-46,και ξανάζησαν την φρίκη του εμφυλίου με την αλόγιστη εθνική προδοσία του ΚΚΕ το 46-49.

Και ήλθε η δεκαετία του 1950.Ήλπιζαν επι τέλους στις καλύτερες μέρες.Καλύτερες ίσως για τα παιδιά τους.

Αυτοί έμειναν στον τόπο τους.Με τα ροζιασμένα χέρια τους να σκάβουν τη γή ,με το αυλακωμένο πρόσωπο και τα βουρκωμένα μάτια να αγναντεύουν το δρόμο που αποχαιρετούσαν τα ξενετιμένα παιδιά τους.Δεν τον ακολούθησαν ποτέ.Δεν άντεχαν την ξενητιά.Έμειναν στον τόπο τους ,υπηρέτησαν τη γή τους και αυτή τους κράτησε στην αγκαλιά της.

Πηγές:

Στρατιωτική Ιστορία

Αρχείο Αποστ.Καγκιούζη

Προσωπικά βιώματα

Παπα-Κοσμάς ο εκ Μυροκόβου 
Ιερομόναχος της μονής του Αγίου Γεωργίου Μυροφύλλου και κτήτορας του καθολικού της. Κατά την παράδοση, γεννήθηκε στα Στουρναρέικα Τρικάλων και από την πλευρά του πατέρα του καταγόταν από το Καρπενήσι. Mετά τη χηρεία του έγινε ιερέας αλλά και αρχηγός του σώματος των κλεφτών που εξουσίαζε την περιοχή, η οποία περιλάμβανε την Καλαμπάκα, το Περτούλι, τα Τζουμέρκα και τα Άγραφα, και μαχόταν τους Τούρκους της περιοχής. Έλαβε μέρος στην έξοδο του Μεσολογγίου, μετά την οποία επέστρεψε στο Μυρόκοβο (Μυρόφυλλο) και από 1828 έως το 1836 έκτισε το νέο καθολικό της μονής (ναός Αγίου Γεωργίου), η οποία αρχικά ήταν αφιερωμένη στη Θεοτόκο. Μάλιστα, οι πηγές της μονής καταγράφουν την παρουσία του ως κτήτορα και μοναχού από το 1815. Ο παπα-Κοσμάς οδηγήθηκε στον πασά των Ιωαννίνων με την κατηγορία πως δεν έκτισε μοναστήρι αλλά πολεμικό οχυρό και φυλακίσθηκε στα Γιάννενα αλλά αποφυλακίσθηκε με χρήματα της μονής.